Zicht creëert ruimte. Door de indeling zodanig te veranderen dat er vanuit de verschillende woonruimtes doorkijk is naar de andere, is deze Kempische villa zowel sfeervoller als groter geworden, althans, voor het gevoel, want in werkelijkheid is er geen vierkante meter bijgekomen. Tegelijk is er door het gebruik van dezelfde materialen en kleuren, maar ook door de keuze van de kunst die er staat en hangt, meer eenheid ontstaan in de woning.
Interieurdesigner: Marlies Depoortere Interior Design, Merksplas.
Ooit is de woning gebouwd voor het houden van een privé-praktijk en als de Kempische villa wordt verkocht zou er opnieuw een arts, tandarts of vrij beroep zo zijn intrek kunnen nemen. De kantoren bevinden zich aan de zijkant van het huis, compleet met eigen ingang en looppad, maar ook met een doorloop naar de rest van de Kempische villa. Terrassen rondom hebben het huis als het ware verankerd in een natuurgetrouwe tuin, die dicht bij de woning bestaat uit gazon en perkplanten maar uitloopt in bomen, hagen en wildere begroeiing.
Gordijnen: Leo Dries Stofferingen, Merksplas.
“Deze Kempische villa werd einde jaren tachtig gebouwd,” zegt Marlies Depoortere. “Toen ik dit project onder handen nam had ze een aantal zeer typische kenmerken van dat decennium die wat té typerend leken, maar ook enkele mooie stijlkenmerken van de architect die het ontworpen heeft, zoals het prachtige dak, dat op sommige plaatsen tot diep beneden doorloopt.”
Maatwerk & keuken: Nobhill, Turnhout.
Tegels & decoratie (tapijten): Villa Magna, Zandhoven.
Natuursteen: Baeken Natuursteen, Turnhout.
Vanuit elke ruimte is er zicht op de tuin en vaak ook direct toegang. Stalen deuren met glas geven doorzicht, zodat je bijvoorbeeld vanuit de ruime inkomsthal direct in de living en de bureauruimte daarachter kunt kijken of vanuit de keuken in de living en in een aparte zitkamer. De benedenverdieping nodigt ook uit om je er door te bewegen. “Maar voorheen was het een doolhof. Het voelde niet helemaal logisch,” zegt Marlies DePoortere. De toegankelijkheid is niet ten koste gegaan van een zekere mate van privacy.
Er is veel gebruik gemaakt van hout en natuursteen in de Kempische villa. Natuurlijke materialen waar Marlies vaak trouw aan blijft. Hoewel de verbouwing volgens de lijnen en de geest van het moderne minimalisme heeft plaatsgevonden is de uitstraling van de materialen en kleuren allerminst kil en onpersoonlijk. Ze geven deze woning warmte en karakter, een effect dat nog versterkt wordt door de antieke stoelen en kasten die hier en daar zijn geplaatst.
Sanitair badkamer: Waterl’eau, Antwerpen.
Gedetailleerd weergegeven mensenfiguren van de beeldhouwer Jacques Verduyn benadrukken in elke ruimte de stilistische eenheid van de Kempische villa. Voor Marlies Depoortere is dat persoonlijke element erg belangrijk en zelfs een wezenskenmerk van haar aanpak. “De hedendaagse architectuur heeft veel kwaliteiten maar ze kan snel ontaarden in gevoelloosheid. Ik probeer die kwaliteiten te behouden en die kilheid te voorkomen door het toepassen van de kleuren grijs en wit. Het vele beige op het gelijkvloers vindt op de eerste verdieping zijn pendant in het royale gebruik van messing, dat vooral de badkamer een luxueuze uitstraling geeft.
Om ook hier meer licht en uitzicht te creëren werd in de masterbedroom een dakkapel geïnstalleerd. Maar de bovenverdieping is enkel bedoeld voor slapen, baden en omkleden, want buiten logeerkamers en bergruimte zijn er geen kamers met andere functies in ondergebracht. Het wonen zelf vindt duidelijk plaats op het gelijkvloers, binnen en buiten.
Tekst: Jeroen Kuypers
Fotografie: Jaro van Meerten & ISO800 – Jonathan Debeer
_____
