Renoveren is vaak kostbaarder dan nieuwbouw. Bovendien begin je op achterstand. De bewoners van deze villa kozen na rijp beraad voor nieuwbouw, maar niet op een nieuw perceel. Ze lieten hun oude huis slopen, inclusief het zwembad, en begonnen met een schone lei. “Van een Peugeot kun je geen Mercedes maken, werd me gezegd.” De locatie was immers ideaal voor ons gezin. De nieuwe villa is er wel een van dat luxemerk geworden. Doelbewust aangebrachte doorkijken en terugkerende materialen hebben er een familiewoning van gemaakt die zich kenmerkt door een gevoel van comfort en eenheid.
Toonzetting voor de woning
De gevel is niet rechttoe rechtaan en dat geeft deze modernistische villa meteen bij aankomst iets unieks. Die variatie toont ook aan dat architect en opdrachtgever zich niet in een ontwerpstramien hebben laten duwen. En dat is niet de enige verrassing, want de twee blijken een veel hechter team te hebben gevormd dan gewoonlijk. “Ik heb de opleiding voor interieurdesigner gevolgd en Vicky is interieurarchitect”, zegt de bewoonster. “We konden onze kennis en ervaring combineren. De ingenieur architect hebben we nodig gehad voor de technische aspecten van het ontwerp, al de rest is ons werk geweest.” Zo is de inkomhal een goed doordachte entree geworden, met rechts een zitbank om schoenen aan en uit te doen en even verder een toilet waarin hetzelfde keramiek is verwerkt als in de gevel, op de vloeren en in het poolhouse. Ook de kastdeuren van de vestiaire zijn in een bijzonder fraai tijdloos materiaal uitgevoerd: walnotenfineer. Zo zet de entree de toon in esthetiek en warmte voor de hele woning.
Overal doorkijken
We hebben overal doorkijken gecreëerd”, zeggen de bewoonster en Vicky Leysen. “Vanuit de woonkamer kijk je tussen twee roomdividers recht in de keuken, vanaf de voordeur wordt je blik onmiddellijk getrokken naar het zwembad in de tuin.” Het verhoogt de beleving en geeft de villa extra cachet. “Door die zichtlijnen ontstaat er in elke ruimte wel een gevoel van rust, maar niet van afgeslotenheid. Je kunt op het gelijkvloers bovendien circuleren. Vanuit de keuken kun je via de bijkeuken naar de garage en vandaar weer naar de gang. Nergens ontstaat een doodlopend stuk.” Even doordacht was de keuze voor een eikenhouten parket in plaats van een betonnen vloer. In een moderne villa is het nu eenmaal niet moeilijk te veel met kille materialen te werken en een minimalistische inrichting te maken en zo een bepaalde afstandelijkheid in het huis te importeren. Daar hebben de bewoonster en de interieurarchitect zorgvuldig voor gewaakt. “En door voor een Hongaarse punt te kiezen als legmotief hebben we het parket tegelijk nog mooier kunnen laten doorlopen tot in het kantoor en opnieuw een zichtlijn gecreëerd – maar dan op de vloer”, vervolgt Vicky.
Winnen in panorama
De ouders slapen, net als hun kinderen, op de eerste verdieping. In een tijdperk waarin zelfs jonge veertigers hun woning al levensloopbestendig willen maken en vooruit plannen voor hun oude dag, is dit uitzonderlijk aan het worden. De bewoners wonnen er echter mee in panorama, want de slaapkamer kijkt uit op de achtertuin en de Kempische velden en bossen daarachter, met vogels, herten en grazende paarden. Ook op deze etage is bovendien de verbinding met de rest van de woning weer voelbaar en zichtbaar gemaakt. Op de overloop valt op hoe hoog de vide bij de voordeur is (zes meter) en hoe prachtig de luster die deze van licht voorziet. Een hal verbindt de verschillende kinderkamers met het mastergedeelte voor de ouders. De vleugel voor kinderen en ouders zijn weliswaar gescheiden door een hal maar ’s nachts is iedereen wel op dezelfde verdieping.
Een grote ontspanningsruimte
De zolderverdieping werd door de twee vrouwen geschrapt. In plaats daarvan kwam er een kelderruimte die via een betonnen trap van buitenaf bereikbaar is en van binnenuit via een trap die uitkomt in de inkomhal. Om de overgang visueel vloeiend te maken loopt het walnotenfineer hout van de vestiaire door in de wand naast de trap. De grote ruimte is zowel koel als ‘cool’. Rechts is een omvangrijke tv- c.q. speelkamer voor de kinderen, links is een ontspanningsruimte: douche en een sauna voor twee personen. “Het is een verdieping die puur bedoeld is voor ontspanning”, zegt Vicky Leysen. “Dat is een betere ruimtebesteding dan een zolder, die gewoonlijk toch maar leeg staat of voor berging wordt benut.
Nabijheid met het huis
De keuken loopt in zekere zin door naar buiten, slechts gescheiden door een flinterdun raamprofiel. Een overdekt terras met grote barbecue loopt op zijn beurt over in het poolhouse. Dit is een van de grote verbeteringen ten opzichte van de woning die eerst op dit perceel stond, vertelt de bewoonster: “Het vorige zwembad stond haaks op het huidige en het poolhouse lag ernaast. Je moest altijd een afstand van tientallen meters overbruggen als je even wat uit de keuken wilde pakken. Dat is niet onoverkomelijk, maar het schept toch een gevoel van afstand. Het poolhouse hoort dan niet bij het huis. De vraag is: moet je daarvoor een gebouw van amper veertig jaar oud slopen? Vrienden die we ons plan voorlegden, verklaarden ons voor gek. Toch hebben we het gedaan. En ik ben blij, want de nieuwbouw biedt zóveel meerwaarde. Neem de energievoorziening: de nieuwbouw is een energieneutrale woning, nog een overtreffende trap van de BEN. Ja, je doet aan kapitaalvernietiging, en toch krijg je er onverwacht veel meer voor terug. Maar het allerbelangrijkste is dat ons huis nu aan alle verwachtingen en noden voldoet van ons gezin van vijf en dat we daar elke dag volop van genieten en dankbaar voor zijn.
Wederzijds respect en blijvende vriendschap
Een nieuwbouw is niet ‘afgerond’ bij de verhuizing. Nog maanden erna moet er groen worden aangeplant of kunst worden aangekocht voor de muren. Voor de bewoners voelt deze nieuwe woning, die op de plek van hun oude vertrouwde huis verrees, al helemaal als hun nieuwe thuis. “De intrek viel min of meer samen met veranderingen van werk, waardoor het niet langer nodig was dagelijks grote afstanden af te leggen en files te trotseren”, aldus de bewoonster. “We zijn nu vaker en langer thuis dan vroeger en kunnen dus meer genieten van ons huis. We horen of zien elkaar en de kinderen en toch zit met deze ruime indeling niemand op elkaars lip. Mijn echtgenoot gaf mij het volste vertrouwen om het ontwerp en de inrichting op ons te nemen terwijl hij meer waakte over het technische aspect van de bouw. Hij is dan ook bijzonder tevreden over het resultaat. Hij besefte al snel dat het verstandiger was Vicky en mij de lijnen te laten uitzetten en de details in te laten vullen dan te interfereren.” Het resultaat van teamwork, waarbij de grens tussen opdrachtgever en interieurarchitect soms erg vaag werd. Er kwam niet alleen een prachtige woning maar ook een wederzijds respect en blijvende vriendschap uit.
Fotografie: Nick Cannaerts
