Het poolhouse is in sommige opzichten het spiegelbeeld van de woning, met onder meer een bijna identieke keuken. Dat voorkomt een voortdurend over-en-weer-geloop tussen de twee gebouwen op zonnige en gezelschapsrijke dagen. Het is maar één van de praktische voordelen van deze breed uitgemeten villa, ingericht met veel symmetrie en in de kleuren zwart en wit. Een parel van modern comfort en mediterraan levensgevoel, midden in een boslandschap in de Zuiderkempen.
Ernaast maar niet erachter
De voorzijde oogt gesloten en de gevel is zelfs een stuk doorgetrokken om een patio te creëren, zodat de badkamer toch een raam kon krijgen. “Dit huis ligt aan een erg landelijke weg”, zegt Gino Heremans, van HM Architecten. “Er komen weinig auto’s langs maar des te meer fietsers en voetgangers en langzaam verkeer kijkt nu eenmaal naar de omgeving. Op deze manier hebben we inkijk voorkomen en toch daglicht kunnen toelaten.” Ook de inkomhal heeft een verrassing, want ze ligt niet direct áchter de voordeur maar ernáást. Daar bevindt zich tevens de vestiaire en het gastentoilet en pal daarnaast het toilet dat hoort bij de slaapvleugel van de ouders. Die laatste kan volledig worden afgesloten met één schuifdeur. Oftewel: hoe esthetiek en gebruikersgemak perfect samen kunnen gaan.
Symmetrie in zwart-wit
Wanneer je de woonkamer binnenstapt, vallen onmiddellijk twee dingen op: het werken met de tegenstelling wit en zwart en de scheiding met de keuken, door middel van een centraal geplaatste trap. Steeds vaker is de keuken hét middelpunt van de woning, maar hier hebben de bewoners bewust gekozen voor twee separate ruimtes. Het is dan ook een familiehuis, voor twee volwassenen en vier kinderen. “Ofwel kijken we samen televisie, ofwel eten we samen, maar als iemand iets op zichzelf doet, moet dat kunnen zonder naar boven te hoeven gaan en dus zonder last te hebben van de anderen”, zegt de vrouw des huizes. “Dat was mijn idee, net als het overal werken met symmetrie en met zwart en wit. Eigenlijk wisten we heel goed wat we wilden toen we Gino opdracht gaven een plan te tekenen. Mijn man wilde vooral een breed perceel en een supermoderne woning. De keuzes voor het interieur maakten we samen. Brede percelen vind je niet veel in dit deel van de Zuiderkempen, architecten met een supermoderne stijl evenmin. Toen we een architect in de buurt zochten kwamen we dus al snel op Heremans Manshoven Architecten uit. Toen Gino ook nog eens een oud-klasgenoot bleek te zijn was de keuze snel gemaakt. Mijn intuïtie bedroog me niet. De samenwerking is heel vlot verlopen, en de bouw ook: in precies een jaar en dat in volle coronatijd.”
Twee regendouches
De slaapvleugel kenmerkt zich door veel zwart in de masterbedroom en veel wit in de badkamer, met een ruim ligbad en een inloopdouche. Aan elke wand hangt een identieke regendouche (opnieuw de symmetrie). De dressing is geen aparte ruimte maar een gang die parallel aan de badkamer loopt en in de slaapkamer uitkomt, een optimaal gebruik van vierkante meters. “We hebben een verwarmingselement aan de wand laten aanbrengen, maar in bijna twee jaar is dat hooguit éénmaal gebruikt“, zegt de heer des huizes. “Ook de vloerverwarming springt zelden aan. Dat komt doordat de woning heel goed is geïsoleerd én doordat we veel zonlicht binnenkrijgen. De temperatuur is hier altijd zeer aangenaam.”
Een volwaardig bijgebouw
De slaapkamer geeft toegang tot het terras, evenals de keuken en de woonkamer. Op het zeventien meter brede terras staan drie meubelsets, met drie duidelijk verschillende functies: eten, loungen en slapen. Het zwembad ligt zichtbaar lager. “Het perceel vertoont een duidelijke glooiing, maar we hebben ervoor gekozen die te behouden en niks op te hogen”, zegt Gino Heremans. De bewoonster vult aan dat de omringende, hoge bomen en de plaatsing van de woning en het bijgebouw zelf er ook voor hebben gezorgd dat er een microklimaat is ontstaan in de tuin. “Er is nauwelijks wind en vaak zon, zodat het in de tuin meestal enkele graden warmer is dan daarbuiten. We kunnen dus een groot deel van het jaar gebruikmaken van het poolhouse. Het is een volwaardig bijgebouw geworden.” En ook in dit fraaie en transparante bouwsel is het praktisch inzicht van de bewoonster weer zichtbaar. De technische ruimte bevindt zich aan de zijkant. “In principe is hier ook ruimte voor fietsen, maar ik voorzag de chaos al die zoveel rijwielen van zoveel kinderen zou veroorzaken. Achter het poolhouse hebben we dus een overdekte fietsstalling laten maken, een ‘bikeport’.
Identieke spiegels
Vanaf het poolhouse is er een goed zicht op de bovenverdieping van het huis en op de glazen balustrade, waarachter een dakterras ligt dat al even breed is als de woning zelf. “Toen we op dat dak stonden, besloten we spontaan het te betegelen en af te sluiten. We gebruiken het momenteel weliswaar nauwelijks, maar dat kan veranderen als de kinderen ouder zijn.” Het bleek de enige afwijking van het plan. Het kantoor rechts van de trap kenmerkt zich door de welgekozen symmetrie – met twee bureaus. De kloostergang links ervan is gesloten, maar ook zonder raam is de gang goed verlicht. “Daarvoor hebben we een patio laten installeren”, zegt Gino Heremans, “waardoor het licht direct op de trap valt, helemaal tot aan beneden.” De gang toont een veelheid aan deuren. Achter sommige bevinden zich kasten, andere geven toegang tot een van de drie identiek uitgevoerde jongenskamers. De dochter heeft een kamer met eigen badkamer, de jongens delen één doucheruimte. Aan de muur hangen drie identieke spiegels en staan drie identieke wasbakken. Alvast één ding waarover nooit ruzie zal ontstaan.
Met de schuiframen open en de zon in het zwembadwater, met het zicht op het poolhouse en het frisse groen van de grasmat, is het niet moeilijk je ver weg van Vlaanderen te wanen, ergens aan de Middellandse Zee bijvoorbeeld. “We reizen graag naar Zuid-Europa, maar sinds we hier wonen lijkt het of we dat vakantiegevoel elke keer mee terug nemen als we naar huis gaan”, erkent de bewoonster. “Het is een bijkomend voordeel, iets wat we niet hadden voorzien, maar wat de architect ons met zijn plan er onbedoeld bij heeft gegeven. Een mooi extra.”
Fotografie: Yannick Milpas
