In Kolegem nabij Gent bevindt zich deze vroege interbellumwoning uit 1924, ontworpen door Jules Lippens, één van de belangrijkste Belgische architecten uit die periode. De woning is onmiskenbaar als ‘interbellum’ te omschrijven, maar bevat tevens stijlelementen vanuit Normandische en Angelsaksische hoek. Hoe verrassend het ook lijkt, ir.-architect Roel Cocquyt, partner bij CAAN architecten, koos deze plek als thuishaven voor hem, zijn echtgenoot Dirk Develder en hun twee kinderen Jacob en Isaac. Naar eigen zeggen vindt hij er complete rust en breekt hij daarmee weg uit zijn professionele comfortzone, die voornamelijk bepaald wordt door een strakke en hedendaagse vormentaal.
De woning diende eerst als vakantieverblijf voor een industrieel, werd vanaf de jaren zestig tot 2015 als pastoriewoning gebruikt en omstreeks 1980 verbouwd als buurthuis voor diverse activiteiten. De woning staat in een parktuin van 3.000 vierkante meter, met oude bomen. Wanneer de huidige bewoners de woning aankochten, was ze volledig vervallen en uitgeleefd.
Behoud van de vroegere functies
Op het gelijkvloers hebben we de inkomhal met gastentoilet. Deze ruimte werd in het donker geverfd en beschikt over een handwasbekken van natuursteen. Verder vinden we hier het salon met aanpalende leeskamer, de keuken met geïntegreerde eetplek en een formele ontvangstruimte. Op de verdieping zijn er een mastervleugel met slaapkamer, badkamer en dressing, twee kinderkamers met gedeelde badkamer en een logeer-kamer. Nog hoger, onder het dak is er een speelkamer en een volwaardige zolder. Hoewel het interieur van top tot teen naar hedendaagse standaarden getild is, zoals het aanbrengen van isolatie, de plaatsing van nieuwe vloeren, het heraanleggen van alle elektra en het installeren van vloerverwarming en -koeling, werden de oude functies bewaard. Keuken en salon zijn gebleven, net als de eetkamer en de ontvangstruimte. Ook op de slaapverdieping werd er niet echt aan de functies geraakt. In tegenstelling tot de heden-daagse volledig open woonconcepten, die wel een beetje op hun retour zijn, vind je hier afzonderlijke kamers die toch met elkaar communiceren via openingen in wanden, grote glazen deuren met kleinhoutverdelingen en sierlijke bogen..
Een knipoog naar het verleden
Waar mogelijk werden oude materialen behouden of vervangen door een nieuw materiaal dat dezelfde sfeer uitstraalt. Er werd vooral warmte en rust gecreëerd met natuursteen, lichte eik, donkere notelaar, zandkleurige gordijnen, witte muren…. Ook alle originele binnendeuren en kroonlijsten bleven bewaard. In de hal, de keuken en de eetplek in de uitbouw werd een nieuwe vloer geplaatst in Pietra di Medici-tegels van 14 bij 24 cm. In het salon werd een nieuw, maar toch oud ogend, parket in visgraatmotief geplaatst. De oude terrazzotegels in de ontvangstruimte werden vervangen door nieuwe, maar wel in exact dezelfde stijl en uitvoering. Het parket boven werd, naar analogie met vroeger, uitgewerkt in smalle, licht vergrijsde planken. Ook op andere plekken in de woning, zoals de wasplaats, het toilet en de kinderbadkamer, werd gewerkt met een witte gietvloer. In de keuken werd een 5,85 meter lang eiland geplaatst met een onderbouw van nissen. Deze nissen ondersteunen perfect het dagelijks gebruik als bergruimte voor speelgoed, boeken, kleinoden, laders voor iPads en smartphones… Het eiland loopt door over twee treden, die het hoogteverschil tussen de tuin en de woning helpen overbruggen. Deze treden bevinden zich op de grens van de vroegere achtergevel en de nieuwe uitbouw.
Een sterke aanwezigheid van notelaar
In de keuken zorgt een wand in notelaar met een verticale uitsparing zowel voor contact met als voor afscheiding van het salon. Werkblad en vloeren zijn in Pietra di Medici natuursteen. Een kastenwand in donker houtfineer bevat de toestellen.In de ontvangstruimte prijkt een messing pendel boven de tafel in notelaar. De andere verlichting bestaat overal uit zwarte rails met dito opbouwspots. In deze ruimte bevindt zich tevens de trap, die vroeger de welstand van de bewoners onderstreepte. De trap voor het huispersoneel bevond en bevindt zich nog steeds in de keuken. In het salon bevindt zich een kastenwand in notelaar waarin de gashaard met schouwmantel in natuursteen en de tv verwerkt zitten. Een verticale uitsparing in de kastenwand geeft doorzicht naar de keuken. In een grote boog tussen salon en eetplaat bevindt zich de originele deur met glas. Een andere, maar open, boog geeft aansluiting met de leeskamer.
Verdieping met contrasten
Witgelakt hout, plankenvloeren, witte gietvloeren, natuursteen, notelaar… Op deze verdieping werken alle contrasten samen en verworden ze tot een rustig, natuurlijk en authentiek geheel. Opvallend in de masterbadkamer is het op maat vervaardigde lavabomeubel in notelaar dat de ambitie heeft van een echt designmeubel. Het opzetwasbekken is handgemaakt bij Atelier Franssens. Badkamer en slaapkamer zijn met elkaar verbonden door een boog, die afgesloten kan worden met een schuifdeur van notelaar. In de ruime masterslaapkamer staat het bed centraal, met een laag kastelement aan het hoofdeinde. De tv zit vervat in een muurnis. De nachthal werd licht en neutraal gehouden met witte kastenwanden en licht vergrijsde plankenvloer met ingewerkte nachtverlichting. In de witte wand zit een verborgen deur die toegang geeft tot het toilet. De kastenwand werd gemoduleerd met grepen van 3 centimeter. Deze waarde van 3 centimeter komt overal in de woning terug, zo ook in de tafel, keuken, krukjes, bibliotheek…, en illustreert de detaillistische aanpak van de architect. Deze karaktervolle architectenwoning verenigt op elk vlak het métier van vroeger, de tijdsgeest van het interbellum en de authenticiteit van de gebruikte materialen met alle hedendaagse eisen en verlangens op vlak van wooncomfort en energiezuinigheid. Architect Roel Cocquyt paste het hele project aan met bijzonder veel respect voor de bedoelingen van de originele architect zonder daarbij een gepaste knipoog uit de weg te gaan.
Nieuw dak, nieuw zwembad, nieuwe uitbouw
Het dak van de woning werd helemaal vernieuwd, met behoud van de oude dakpannen. Ook werd de oude uitbouw uit de jaren tachtig afgebroken en vervangen door een hedendaagse houtskeletconstructie met massieve raamstijlen om het dak te kunnen dragen. Het geheel werd uitgevoerd in donker gebeitst afrormosia. Andere structurele ingrepen waren: het uitdiepen van de kelders en het aanbrengen van betonvloeren – overal, ook op de verdieping, de aanleg van nieuwe terrassen in beton, een betonnen boord aan de oprit en een zwembad dat eruitziet alsof het er steeds geweest is. Er werd zelfs een kleurenonderzoek uitgevoerd om ook op dat vlak zo authentiek mogelijk te blijven.
Fotografie: German Bourgeat
