In het hart van een karakteristieke Vlaamse stad, op de plek waar ooit een industriële fabriek pronkte, is onlangs een opmerkelijke transformatie tot stand gebracht. Dit voormalige fabrieksgebouw heeft een nieuw leven gekregen als een prachtig appartementencomplex met een adembenemend uitzicht op het nabijgelegen kanaal en de bierfabriek. De huidige bewoners van een van de hoogstgelegen appartementen konden zich echter niet vinden in de standaard tekeningen van de bouwpromotor en benaderden Architime voor een ontwerp waarin ze zichzelf herkenden. Interieurarchitect Sharon Wouters zette een ontwerp neer die de industriële charme van vroeger combineert met hedendaags comfort en een selectie van de beste materialen.
Industriële elegantie
“De bewoners waren bewust op zoek naar iets anders”, vertelt Sharon, “naar iets bijzonders. Vooral met de oorspronkelijke indeling waren ze niet tevreden. We hebben toen een ontwerp naar onze eigen visie gemaakt en daar waren ze meteen over te spreken. De authentieke kenmerken van het gebouw hebben we in het interieur terug laten komen, zoals het industriële karakter en de ronde vormen van het exterieur.” Het appartement op de zesde verdieping oogt dan ook meteen indrukwekkend en dat komt onder andere door de imposante hoogte en de zorgvuldig geselecteerde materialen. “Notenhout, donkere kleuren zoals taupe en grijs voor de intiemere woongedeelten, en antraciet en zwart staal vormen de hoofdtoon van het interieur. “Toch ontwerp je niet alleen naar smaak, maar ook naar ruimte”, licht Sharon toe. “We kozen bijvoorbeeld voor notenhout omdat het een donkerdere warmere houtsoort is dan naturel eiken, maar die keuze konden we zonder wikken en wegen maken door de hoogte van de ruimte. Als de ruimte laag was geweest, zou deze door het gebruik van donkere materialen benauwd hebben aangevoeld en dan ben je beter gebaat bij lichte materialen.” De bewuste keuze voor industriële stijlelementen, zoals de doorlopende balken in het plafond, creëert een harmonieus geheel. Het zwart gerookte glas voegt een extra vleugje industriële elegantie toe aan de ruimte, die met haar vier meter zo hoog is dat ze twee woonverdiepingen zou kunnen omspannen. De hoge plafonds en de overvloedige lichtinval benadrukken de prachtige openheid van deze ruimte. De ramen zijn verfraaid met glasroeden, die niet alleen het interieur, maar zeker ook het gehele pand een authentieke uitstraling geven De hoogte van het appartement bleek zowel een vloek als een zegen. “Het was schitterend om een ontwerp te maken voor zo’n hoge ruimte dat zo rijk is aan daglicht”, aldus Sharon. “Anderzijds was die hoogte net de grootste uitdaging: zie alle materialen maar eens goed en wel op de zesde verdieping te krijgen.”
Hoogwaardig en duurzaam
In de living en keuken is de industriële sfeer het best voelbaar, onder andere door de zwarte stalen accenten, het warme notenhout en het gebruik van twee typen vloeren: enerzijds de microtopping- en anderzijds de houten visgraatvloer. Sharon: “Doordat de gelijkvloerse verdieping geen enkele deur telt – met uitzondering van de toegang tot het toilet – hebben we voor een visuele afbakening per woonfunctie gekozen. De vloer vormt hier steeds de basis voor. Door de neutrale microtoppingvloer komen de ronde vormen van de kastenwand nog sprekender naar voren. De gouden accenten vormen een chique toets, zoals in de verlichting.” Het verlichtingsplan bestaat uit gouden en antracieten wandarmaturen en een schitterende pendel boven de eettafel. Her en der zitten functionele inbouwspots in het plafond. Door de hoogte was een goede afstemming van de inbouwspots geen overbodige luxe. Naast een stijlvol en industrieel ontwerp moest het interieur ook worden vervaardigd uit duurzame materialen. “Een voorbeeld daarvan is het keukenblad van dekton”, licht Sharon toe. “Wat telde was dat de materialen sterk zijn en lang meegaan.”
Verrassing in het notenhout
Een van de meest opvallende kenmerken van dit appartement is de doordachte integratie van kastenwanden. Het notenhout, dat zorgvuldig gedoseerd is, vormt een prachtig contrast met de grijze tinten in de bureauruimte. Hier is functionaliteit naadloos verweven met decoratie en biedt het zowel werkruimte als opbergmogelijkheden. Hoewel het bureau qua esthetiek een andere uitstraling heeft dan de aanpalende living, is er in deze ruimtes wel verbondenheid te voelen. “Dat was een van de vereisten”, legt Sharon uit. “De bewoners werken regelmatig thuis, maar willen wel met elkaar in contact blijven staan als de één zich in de bureauruimte bevindt en de ander bijvoorbeeld in de keuken.” Een bijzondere wens van de bewoners was een grote barkast. Je zou er eenvoudigweg aan voorbijgaan als je niet precies weet waar deze mysterieuze kast zich bevindt: in de ronding van de notenhouten wandkast. Met een druk op de knop openen de gebogen deuren zich, waarna de barkast tevoorschijn komt. Een ware eyecatcher die elegantie met geheimzinnigheid combineert. Sharon: “Bovendien een knap staaltje maatwerk door de ronding van de kast. De deuren moesten tot op de millimeter nauwkeurig kunnen sluiten. Deze kast is zeker iets om trots op te zijn. En het zijn net die persoonlijke verrassingen die een interieur dat eigenzinnige tintje geven.”
Traditionele grenzen verleggen
Ook in het privédomein van de bewoners worden traditionele grenzen vervaagd en wordt een gevoel van ruimtelijkheid gecreëerd. Net als het woongedeelte vormen ook de slaapkamer en de badkamer één grote open ruimte. Natuurlijke afscheidingen, zoals de warme notenhouten vloer in het slaapgedeelte en de stijlvolle steen in de badkamer, zorgen ook hier voor een harmonieuze scheiding per woonfunctie. Het gebogen glaswerk dat de slaapkamer zowel van de badkamer scheidt als deze met elkaar verbindt, is een bijzonder in het oog springend element. Om de ruimte intiemer te maken, is het plafond verlaagd. Het ontwerpproces van dit appartement was een verrijkende ervaring voor Architime. Sharon: “De samenwerking met de klant verliep vlot en resulteerde in een prachtige realisatie. Het uitgangspunt was om iets te creëren wat niet standaard was, iets waarin de bewoners zichzelf herkennen en waarin ze zich thuis voelen.”
Fotografie: Yannick Milpas
Fotografie: Wim Knapen
