Je zou het niet zeggen als je ervoor staat, maar vergis je niet: deze woning is geen nieuwbouw. Voor de verbouwing die plaatsvond was Hans Van Steenkiste verantwoordelijk. De plannen werden bijna onherkenbaar omgegooid voor meer open ruimte, een buitenschil voorzien van grote raampartijen voor meer licht en om de energiebevoorrading volledig te vernieuwen zodat dit voldoet aan de hoogste normen.
De verbouwing
“We zijn begonnen vanuit een complexe situatie”, steekt architect Hans Van Steenkiste van wal. “De verbouwing liet ons werken met een bestaand pand, vanuit waar je verder kunt werken.” Dat beperkt je natuurlijk enigszins ten opzichte van een nieuwbouw, maar het biedt anderzijds ook mogelijkheden. “Je tracht uiteraard alles wat goed is, te recupereren of te bewaren. Zo was hier bijvoorbeeld de kelderverdieping volledig in orde, dus hebben we die behouden en daarop verder gebouwd.” Naast de kelder en de centrale trap, is er echter bijna niets meer hetzelfde. “We doen eigenlijk een ontmanteling van alles tot op de ruwbouw en daarin maken we dan volledig nieuwe openingen, zoals grote raampartijen voor meer lichtinval”, legt Van Steenkiste uit. “Het idee is om in de gevels meer grote uitsnijdingen te maken in plaats van allemaal aparte raampjes.” Daarnaast moesten de vele deuren, muren en kamertjes uit het oorspronkelijke ontwerp plaats maken voor een vrijwel volledig open plan, waarin keuken, salon en eetkamer naadloos in elkaar overlopen.
Het interieur
Binnen maximaliseren de witte muren het vele licht van de nieuwe, grotere ramen en zorgen de zwarte, grijze en bruine accenten voor een mooi contrast. “We werken graag met zwart, zoals in de keuken, omdat dat meer gezelligheid uitstraalt. Als je alles wit maakt, een witte vloer hebt en witte plafonds, dan wordt het te clean”, vindt Van Steenkiste. Terwijl de bovenverdieping pronkt met donkerbruin parket, is het gelijkvloers voorzien van lichte keramische tegels met een onopvallende voeg, waardoor het lijkt alsof de vloer één groot doorlopend vlak is. Boven op het volume dwars op de woning werd nog een volledig nieuwe verdieping gebouwd, met drie slaapkamers, twee badkamers en een dressing.
Het exterieur
Een bijkomende uitdaging aan het bestaande pand was het hoogteverschil tussen de straat en de tuin, die bijna drie meter lager ligt. Daardoor kan je langs de afhellende oprit aan de tuinkant met je auto gewoon binnenrijden in de garages van de kelderverdieping. Het gelijkvloers sluit dan aan op een ruim terras, dat ook volledig vernieuwd werd tijdens de verbouwing. Door de glazen borstwering hebben de bewoners een ongestoord zicht naar de tuin. Zowel aan de binnen- als de buitenkant van de villa komt hetzelfde kleurenpalet terug. De buitenbekleding is een combinatie van witte crepi, zwarte aluminiumramen en grijze steenstrips. “Die grijze steenstrips zijn net als de crepi trouwens ook bevestigd op isolatie, zodat je geen koudebrug creëert, maar toch het effect krijgt van een gemetselde steen”, legt Van Steenkiste uit. Die aandacht voor duurzaamheid komt ook in de energetische renovatie terug. “Het is een totaalrenovatie, van een huis dat helemaal niet geïsoleerd is naar een BEN-woning die voldoet aan nieuwbouweisen.” Om een E-peil van bijna nul te bereiken, werden zonnepanelen en een geothermische warmtepomp geïnstalleerd.
Fotografie: Hanne Joosen
