Een woning is de concretisering van een manier van wonen. Daarom tekende architect Daan van Troyen tijdens het eerste gesprek met deze opdrachtgevers geen bouwvormen maar cirkels: hij legde de bewegingen vast die de toekomstige bewoners binnen de vier muren zouden maken en begon op basis daarvan te ontwerpen. Het resultaat is een ruime en vooral praktische familiewoning die echter evengoed stijlvol is. De esthetiek waar anderen mee beginnen, daar kun je ook best mee eindigen
Liever via de Rij-af
Er is een officiële entree via de voordeur. Die leidt links naar een gastentoilet en rechts naar een rij gangkasten die meer dan alleen de vestiaire bevatten. Eén deur geeft toegang tot de enige logeerkamer van het huis: een comfortabel ingerichte ruimte met eigen wasgelegenheid en sanitair. Maar de inkomhal wordt relatief weinig gebruikt. De gezinsleden gaan gewoonlijk via de rij-af naar de kelder of, met dozen vol boodschappen door de zijdeur naar de bijkeuken. Die kleine omweg heeft volgens de vrouw des huizes een duidelijke reden: “Wij hebben vier kinderen, die elk met de fiets naar de school of de sportvereniging gaan, die thuiskomen met modder aan hun schoenen en kruimels in hun brooddoos. Ze kunnen in de kelder niet alleen hun fietsen, schoenen en brooddozen kwijt, maar ook hun vuile kleren verwisselen. Wijzelf zijn enthousiaste lopers en fietsers. Iedereen, ook onze sportvrienden, kan dus ook douchen in de kelder. Wanneer we het huis niet uit willen, maken we gebruik van onze eigen fitnessruimte.
Terrasraam
De keldertrap komt uit in de bijkeuken, die toegang geeft tot de keuken. Die laatste is zeker tweemaal zo ruim als de woonkamer en vormt het hart van de woning. Omdat er ook vaak op het terras wordt gegeten, dat zich achter een buitenmuur bevindt, verzochten de bewoners Daan van Troyen daarin een raam te plaatsen. Zo is er altijd visueel contact met degene die kookt. De woonkamer is een heuse zitkamer, met een prachtig serie meubelen en kleinmeubelen, erfstukken van de familie. Een blik door het raam maakt duidelijk dat er aan deze kant van het huis een uitbouw is, handig weggewerkt als extra kastruimte, maar ook dat er iets ontbreekt: een beeldscherm. “Televisiekijken doen wij en vooral de kinderen in een aparte kamer”, antwoordt de vrouw des huizes, en ze troont ons mee naar een verduisterde ruimte achter een schuifdeur in de gang. Het scherm is breed, de sofa’s eveneens. De term huiscinema lijkt meer op zijn plaats.
Asymmetrische kasten
De trap naar boven begint niet in de inkomhal maar midden in de leefruimtes. Doordat de achtergevel naar het noorden is gericht kon er een vide worden gecreëerd die veel extra en welkom licht in de woning brengt en dit licht gelijkmatig verdeelt. De overloop is ingericht als werkruimte voor de ouders en bevat een thuiskantoor vol beeldschermen. De deur achter het bureau geeft toegang tot de vleugel voor de kinderen. Die is verdeeld over twee verdiepingen, met elk twee slaapkamers en één badkamer. De vleugel voor de ouders bevindt zich aan de overzijde van de overloop. “We hebben de masterbedroom op de noordzijde georiënteerd”, verduidelijkt Daan van Troyen, “omdat je dan optimaal van het uitzicht en zonlicht kunt genieten, zónder last te krijgen van opwarming. De noordzijde is bovendien van de straat afgewend, zodat het uitzicht er een is op tuinen en velden. Een groot raam heeft zo geen nadelen.” Een ander opvallend aspect is de asymmetrie in de kasten van de dressing. “Net als op het gelijkvloers zul je hier geen symmetrie in deuren of grepen aantreffen”, zegt de vrouw des huizes. “De reden is simpelweg dat ik symmetrie niet mooi vind maar saai.” Het derde frappante element is een gat in de vloer van een van de kasten waar het wasgoed doorheen kan worden gegooid, zodat het rechtstreeks in de wasmand terechtkomt. Toch is dit niet uniek tegenwoordig. “Nu niet meer”, geeft de bewoonster toe, “maar wel toen mijn ouders dertig jaar geleden zo’n gat in de vloer maakten. Van hen heb ik het idee overgenomen.”
Om een flashy kleur
De badkamer is op het eerste gezicht comfortabel en van alle benodigdheden voorzien, maar ook deze ruimte herbergt weer twee noviteiten. “Ik heb de bewoners aangeraden de lange kant van het ligbad door te laten lopen in de doucheruimte, zodat het uiteinde als richel kan dienen voor potjes en flesjes”, zegt Daan van Troyen. “En ik heb ze ook aangeraden de omkadering van de inloopdouche zelf in een flashy kleur uit te voeren om het wit te doorbreken. Ze kozen voor oranje, dat overigens ook is toegepast in de inloopdouche voor de kinderen.” Het laatste toont eens temeer aan hoezeer deze architect woonwensen centraal stelde in zijn ontwerp. “Maar ook budgettaire”, vult hij aan. “We hebben op dit perceel zoveel mogelijk uit de beschikbare oppervlakte gehaald maar in principe had de woning nog een meter langer kunnen zijn. Voegt die ene meter echter zoveel meerwaarde toe in verhouding tot de meerkost? We vonden van niet. Het maximale is niet altijd het optimale.”
Een poolhouse zonder pool
Dat gaat ook op voor de tuin. Er is een zijde met vruchtbomen en andere eetbare planten, er zijn diverse zitplekken in de schaduw en in de zon, maar er is vooral een prachtig poolhouse. Aan de achterzijde bevat dit een wellness, aan de voorzijde een bar. “Wat we zo leuk vinden aan de sauna is dat we ook hier weer een raam hebben laten zetten en tijdens het zweten zicht hebben op de velden”, aldus de bewoonster. “Alleen het zwembad ontbreekt. Daar kwamen we niet uit. Enerzijds had mijn man de plek al bepaald waar het zou komen, anderzijds bedachten we bijtijds dat een meer waar je ’s zomers kunt zwemmen op amper een paar minuten fietsen afstand ligt. We hebben alles voor koeling en verwarming, van zonnepanelen tot diepteboringen en geothermie, maar voor het op temperatuur houden van het zwemwater zullen we die energie nooit gaan gebruiken. Het is dus een poolhouse zonder pool geworden. Ook daarin is deze woning anders dan andere.”
Fotografie: Yannick Milpas
