Wie een penthouse koopt vanaf plan begint met een blanco vel wat het interieur betreft. Bij deze woning aan de kust moesten bovendien twee appartementen tot één worden samengevoegd. Het penthouse dient als tweede verblijf voor de grootouders, maar ook als vakantiewoning voor al hun kinderen én kleinkinderen. Die komen er soms als gezin apart en soms allemaal samen. Tussen de ruwbouw en de concrete woonbeleving zat dus meer dan één stap. De familie deed een beroep op architect Anne-Sophie Van Eupen om van twee lege ruimtes één warme woning te maken.
Doorzon
Het is een indrukwekkend appartementsgebouw aan de zeedijk en het spreekt voor zich dat wie bovenin woont het mooiste uitzicht heeft. “Gewoonlijk is dat een panorama op zee, en niets anders dan de zee, maar in dit penthouse is ook het uitzicht op de duinen aan de achterkant en zelfs de zijkant de moeite waard, doordat het een echt doorzonappartement is”, zegt architect Anne-Sophie van Eupen. “Daar heb ik bewust rekening mee gehouden bij het maken van het interieurontwerp. Als de bewoners uit de lift stappen die hen direct in hun penthouse brengt, hebben ze bijna een driehonderzestig-graden-view Daarnaast moest van twee appartementen een eenheid worden gemaakt en geen ruimte waar je alles simpelweg in twee uitvoeringen hebt. Tegelijk hebben we de aangebrachte leidingen wel behouden, zodat de appartementen later eventueel kunnen worden verkocht, gescheiden en alsnog separaat ingericht.”
Aparte deelruimtes
Ook al kunnen er op sommige dagen wel tien kleinkinderen tegelijk aanwezig zijn, het is niet de bedoeling dat de kinderstemmen hol gaan klinken door een overdaad aan openheid. Een teveel aan wit, metaal en beton heeft bovendien een verkillend effect. Om een warme sfeer te creëren werd een groot blok in het midden van de leefruimte geplaatst, dat aan alle vier de kanten een ander uitzicht heeft. Zo ontstaan vier aparte deelruimtes die toch visueel met elkaar verbonden zijn. Er is een knusse hoek bij de haard, een lange eettafel naast een kast vol servies en decoratie, de keuken met barkrukken en wijnklimaatkast. Verderop is er een lighoek achter een muur en een televisiehoek met een boogvormige enorme zitbank. Zeker als er een grote groep aanwezig is, moet de mogelijkheid bestaan je even terug te trekken, buiten de leefruimte maar ook daarbinnen. “We hebben opzettelijk veel met hout gewerkt en dan vooral met licht hout. Met verschillende soorten hout en met verschillende kleurschakeringen. Zo hebben we hier en daar de associatie gemaakt met de planken van strandcabines en dus met de zee. Voor mij is dit ook een manier om enerzijds eenheid en anderzijds rust te creëren in een woning. Ik werk opzettelijk nooit met meer dan vijf materialen. Meer leidt maar tot onrust. Het gezegde ‘less is more’ gaat hier zeker op.”
Schuin dak als uitdaging
De slaapvleugels bevinden zich aan weerzijden van de leefruimte. Er zijn kamers voor volwassenen, maar ook voor kinderen, met een stapelbed en met speelse schotten, waarachter de kleintjes zich kunnen verstoppen of hun neefjes en nichtjes bespieden. Een verblijf aan zee is vakantie. Het strandplezier kan zich ’s avonds voortzetten in de slaapkamer. Wie door de gangen en kamers loopt, voelt ook overal de nabijheid van het schuine dak. Tal van uitsteeksels hebben de inrichting voor het plaatsen van kasten en bedden een veel grotere uitdaging gemaakt dan in een penthouse met een plat dak. “Daarom hebben we gekozen voor ingemaakte kasten”, antwoordt Anne-Sophie, “en inderdaad: de schrijnwerker heeft overal fantastisch werk geleverd in de vorm van maatwerk. Zo biedt dit penthouse uiteindelijk een zee aan opbergruimte.”
Rijkere accenten
De dekbedovertrekken, kussens en zelfs kranen passen wonderlijk goed bij het vele hout van vloeren, meubels en kasten. Het is of de kleurschakeringen in het hout nog iets verder worden doorgevoerd. Toch accepteert de architect niet de credits voor deze geslaagde accenten. “Dat heeft mijn opdrachtgeefster voor haar rekening genomen. We konden het erg goed met elkaar vinden, ook omdat we op het vlak van decoratie zulke gelijklopende opvattingen hadden. De keuze van koperen kranen in de badkamers bijvoorbeeld geeft de ruimte net de klassieke en wat rijkere accenten die ze nodig had. Die keuzes vormden de kers op de taart, maken het design af. Ik ben blij met deze combinatie van esthetiek met functionaliteit, zoals bij de ingemaakte kasten en de materiaalkeuzes. Uiteindelijk ben ik toch opgeleid als architect en kan ik een interieur dus niet anders dan als zodanig benaderen. Esthetiek die losstaan van het gebruik, het mooie om het mooie, is niet aan mij besteed. Als opdrachtgevers mij weleens vragen of ik een bepaalde stijl heb, moet ik dan ook altijd met ‘nee’ antwoorden. Ik volg geen specifieke stijl, ik heb echter wel een specifieke aanpak en dat is in dit penthouse heel goed naar voren gekomen.”
Nabijheid en privacy
In de herfst en winter zullen de bewoners vooral achter glas van het panorama-uitzicht genieten, maar in de warme maanden, als storm en regen het veld hebben geruimd, kunnen ze dat ook vanaf een van de terrassen. De zithoeken vormen een extra mogelijkheid om bij elkaar te komen of om je even terug te trekken uit de drukte. Misschien is die afwisseling van nabijheid en privacy, op het moment dat je daar zelf behoefte aan hebt, een van de sleutels tot een geslaagd en duurzaam verblijf in een familiewoning met zo’n omvangrijke familie. De gelukkige herinneringen aan eerdere bijeenkomsten scheppen zo een bedding voor de volgende, tot het een traditie van jaren wordt. De grootouders hebben een sleutel tot het penthouse, de kinderen hebben er elk ook een en later zullen sommige kleinkinderen wellicht hun eigen sleutel of toegangscode krijgen. Maar de vrouw die het slot smeedde en geolied houdt, is Anne-Sophie Van Eupen. Haar ontwerp paste perfect op dat van de ruwbouw. Toen de sleutel voor de eerste keer werd omgedraaid, was de klik niet alleen hoorbaar, maar ook voelbaar.
Fotografie: Yannick Milpas
